Dena kolorina, ikurrina, lauburua eta abar ziren
garaietan zuri beltzeko pegatina bat egin zigun. Kosta zitzaigun konbentzitzea
baina konbentzitu egin genituen geure buruak eta inprimatu eta martxan jarri
genuen. Orla zuridun borobil beltz haren barrenean, eraikin sorta txiki bat eta
kanpandorre bat ageri ziren. Azpian Urrestilla herri da irakur zitekeen. Sasoi
hartako afitxe, pegata, kartel, banderatxo, zintzilikario, panfleto eta paper
anabasan Juanbak egin ziguna ikusiko ez zuen begirik ez zen. Noiznahi nonahitik
ikusten zen. Hura paparrean genuela azaltzen ginen edozein lekutara eta beti,
baina beti, galdetzen ziguten zer esan nahi zuen hark? Eduardo Chillida bera
ere eske zuzendu zitzaigun. Oraindik bizi da, oraindik erabiltzen dugu, nahiz
eta ez dugun beti behar bezala tratatu.
Trastekeria guztietan sozio izaten genuen. Oh euzkadi! aldizkariaren
aurrekarietan autonomiaurreko jaurlaritza osatu zen, Eusko Kontseilu Nagusia.
Kultur sailburuari elkarrizketa zela egokia esan zuen gure arteko zaharrenak
eta zuhurrenak. Josetxo Lizartza, onarenak eginaz, eta neu, nola ez,
gaiztoarenak, joan ginen koadrilako bat argazkilari hartuta. Sailburuak agurtu,
piska bat itxoiteko erregutu eta bulegotik beste norabait irten zuen.
Argazkilariak oraindik ere inoiz nahastu ez zaion ilea orraztera atera zela hura,
erabaki zigun. Esperoan kaxoi eta armairu barru, mahai, apala, paper, gauza
guztien argazkiak atera genizkion. Bai eta mahai gainean zapata eta guzti zutik
jarri ere. Ez zegoen eta ez genuen erretratatu balioko ezer, geure transgresio
borondatea besterik.
Argazkilari hura Juanba Berasategi zen. Bizi osoa halaxe
bizitu ondoren hil egin zaigu. Transgresioa, bizipoza, ezadostasunetan ere.
No hay comentarios:
Publicar un comentario