Joan
diren azken hogeita hamar urtetan gerrate asko izan dira. Ez dut esango konta
ezin ahala izan direnik, baina bai artxiboetara jo gabe gogoratu ezin ahalakoak.
Kontinente guztiak, kultura guztiak, hizkuntza guztiak eta ia ideia guztiak
zikindu eta odoldu ditu gerrak. Lurrekin batera guk guztiok ere hartu dugu
zikindu ederra. Denboran bezain hurbil geografian ere izan ditugu, etxeko ate
ondoan. Zenbat aldiz jo du gerrateak gure atea? Zenbat aldiz eta nola erantzun
diogu? Zenbat aldiz ukatu dugu gerratea gerra dela?
Erresuma
Batuko Artxibategiek asko ez dela argitara eman dituzte zenbait agiri, urteak
igaro ondoren arauz argira ematen diren horietakoak. Haietako bat bitxia bezain
harrigarria egin zaigu. Isabel Erreginak III Mundu Gerrateak leher egin balu
bezala bere herritarrei esan behar zien diskurtsoaren saioa da, 1983ko martxoaren
4ean irakurri behar zuena.
Mila
dira sortzen zaizkigun burutazioak, baina gerrate batean azkena uste genuena
hasierako diskurtsoak ere, bada ez bada ere, garaiz eta aurrerapen handiz
prestatuak egoten zirela. Diskurtsoak esaten du elkar laguntzeko, elkar
kontsolatzeko, beren herrialdea eta hangotarren alde errezo egiteko baimena
eskatzen du, deabru berri horri guztien artean aurre egiten dioten bitartean.
Harrigarria da gerratearen zergatia “orain, berriro, gerratea den eromen hori
munduan zehar zabaltzen ari zaigu” esanaz esatea. Gerrateak beren kabuz piztuko
balira bezala, eromena leungarri bat balitz bezala, geroztikan hona hainbeste
jende hil gabe hobeto ez bagina bezala. Churchillenak sutsuagoak omen ziren.
No hay comentarios:
Publicar un comentario