Malestudiante garaietan ezagutu nuen
bikote edadeko hura ahaztea zaila zait. Buru ederreko gizona, panazko txaketa
iluna, aitona ekartzen zidan gogora. Emaztea ere andre tentea, gorputz tinkoa,
eder izana eta edertasunik galdu gabea. Zestoan igotzen ziren autobusera eta
Lasaon jaitsi. Edukatuak, zainduak, atseginak ziruditen. Ezer gutxi gehiago
nekien beraiei buruz baina maitagarri egiten zitzaizkidan. Gaur hogeita
hamahiru urte, komando bat etorri eta haien hogeita hemezortzi urteko semea,
Inazio Lasa Rezola, tiroz hilda utzi zuten bere tabernan.
Bertsolari
txapelketan herriko bertsolari batek agur bertsoa luzatu dio komando hartakoa
omen zen kideari. Memoria abian, herriko zinegotzi nintzen orduan. Ez nintzen
Inazio Lasaren hiletetara joan, joan ez nintzenez, klaro, ez dut gogoan
plenorik egin zenik ere. Ez nuen hilketa hura onartzen baina epelegia nintzen hori
ozenki adierazteko. Durangoko liburu azokara joan nintzen, hil ala biziko
sentitzen nuen hartara, nahiz eta memoriaren lehen lerroan gordetzeko moduko
nobedaderik ez zen izan. Lehentasunak.
Abendu
hartan bertan Alpinismo español en el
mundo eta Egunsenti biluzia poema
liburua argitaratu ziren bi azpeitiarren eskutik. Udaleko kultura batzorde
burua alpinismo espainiarraren liburuaren aurkezpeneko mahaiburu izan zen.
Prentsan poema liburuaren aldean oihartzun handia izan zuen. Inazio Lasa sarri
etortzen zait oroimenera. Ez gara guztiok egon beharreko lekuan egonak izango,
ez gara, ez eta, berdinak eta berdin izan denok. Oroimena lehentasunak itxuragabetzen.
Izan zena… nahi dugun… min…
No hay comentarios:
Publicar un comentario