Erraz egiten dut lo, errazegi
parearen esanera. Gutxitan izaten naiz ezinean, baina hala gertatzen naizenetan
martingala bat erabiltzen dut. Ustekabean ikaragarri aberastu naizela pentsatu,
loteria sari handi horietako bat tokatu zaidala. Horiek lanak hartzen ditudana.
Banatzen hasten naiz, tentuz, hari, honi, halakoei, honetan, hartan, hura
erosi, beste hura ere bai, bestea alokatu, asmo berriak pentsatu… Bueno,
ehuneko hamarra gastatzera iristerako lo egoten naiz, pentsa nolakoa behar duen
izan aberatsen asperdurak.
Ideien artean orain kontatuko
ez dizkizuedan, kopia ez diezazkidazuen, proiektuak pentsatzen ditut.
Pentsatzen dut, bai eta ere, arte bilduma bat osatzea bertako artista gazteen
piezak bilduz, baina berehala konplikatzen da kontua non, nola eta norekin
gorde pentsatzen hasitakoan. Eskultura publikoetan pentsatzen jarrita ere leku
eder gutxi dauzkat eskultura batekin edertzeko modukoak eta oso gutxi piezaren
ederra ederragotzen lagunduko luketenak edo honi duintasuna mermatuko ez
lioketenak.
Badaukat leku bat arranpa
baten alboari dozena erdi bat eskailera maila itsasten zaizkiona, maite dut.
Osatzen duten zokotik irtenxeago iturri bat dago eta zokoa zipriztinez
bustitzen dute jolaseko umeek. Giza irudi bat eseriko nuke mailetako batean,
ukalondoa belaunburuan, esku zabala kokots masailei eusten, beste besoa erori
antza, hanka bat bestea baino maila beheragokoan, burua makur antza eta
begirada lurrerako nora ezean. Ez luke maila jasoko arte kontsideraziorik
izango. Hantxe ikusi eta begiratuko nioke pozik nola umeen zipriztinek
umiliatzen duten “lotsa hura” titulua izango lukeena. Lotsa hura, kalean.
No hay comentarios:
Publicar un comentario