Euskararen
kontu honek badauka gustatzen ez zaidan eta oso zabaldua dagoen aldea:
jakinduria eta konbentzio edo arau ororekiko antipatia oso sustraitua. Beren
buruari euskalgintza deitzeko ausardia dutenak eta besteok, horren barruan ez
kontatzeko lotsagabekeria egiten dutenak, beti daude prest demokrazia zerri
askara botatzeko. Azken urteetan, demokrazia aldian, euskarak, edo euskaldunak
euskararekin, aurrera egindako guztia, temosoenek ere ondo dakite hori, asko da,
eta den dena herri administrazio eta politikaren kontra egin dela nahi dute
adierazi. Gutxi egongo dira hau baino gezur handiagoak.
Lehendakariak
euskararen egunez Mitxelenaren gorazarre egin digu euskara batua aintzat hartuz.
Bazegoen horretarako premia. Atzo arte pentsaezina zen irratian edo telebistan,
mikrofonodun ezertan, hitz egitea tokatzen zitzaion herritarrik xumeenak ere,
itxuraz eta behar bezala egiteko, arauz alegia, ahaleginik ez egitea. Gaur,
jatortasunaren, naturaltasunaren, berezkotasunaren, gaztetasunaren izenean,
hedabideetako hiztunak, profesional publikoak barne, denak lotsagabetu dira,
eta hainbeste mesede ekarri digun euskara batuaren ordez inongo ez diren bertakokeriak
botatzen dituzte hizkuntzaren harribitxizko ondareak balira bezala. Gero eta
gehiago dira, adibidez, esatariari alboan bizkaierazko esatari bat jartzen
dioten programa publikoak. Gero eta jende gehiago dago esateko enpeinuan baino
esateko modu txatxuren batean aritzen dena irrati eta telebistetan, bere herriko
euskara hala omen den aitzakian. Gezurra hori ere. Demokraziari, jakintzari eta
gizarte arauei zergatik zaie halako higuina gure artean?
No hay comentarios:
Publicar un comentario