Han
zihoan, auto atzea kargatu eta bolantean aurrez egin behar eta egin gabe zeuzkanak
eginaz: gerrikoa lotu, antioju beltzak jantzi, belarriko minik gutxiena
eragingo zion emisora harrapatu, eta garaiz egin ezean arriskutsu bihurtzen
diren horiek guztiak eginaz. Atzeko jarlekura zerbaiti heltzera edo eustera
beso bat luzatzea besterik ez zuen falta. Industria poligono bat, larunbata,
eta ia ez jenderik eta inolako ibilgailurik, beraz ez eta arriskurik ere, salbu
eta berak, nahaste ikaragarriren batean, bazterren bat jo edo bidetik
kanporakoa hartzen ez bazuen; hala ere abiada hartan...
Denak
zuzen, asteburu ederrak eragin ohi duen lasaitasun horrekin zihoan, ez
bolantean zakur amorratu edo otso ero bihurtzen diren horiek bezala. Tupustean
eta muturren aurrean hiru neskatilak gurutzatu zioten errotonda erdiz erdi.
Ikaratu egin zen eta hala ere aukerarik onena egiteko kapaz izan zen, frenatu
eta isil isilik iraun neska izutuok bide bazterrera, salbazio eremura iristen
ziren arte. Aurrera egin zezakeen deskalabru bat eraginaz, baina garaiz jabetu
zen. Metroak lehenago, bozinaka eta orroaz hasi zitekeen neskei abisu emanaz,
paseak pasa arrazoi duela adieraztea besterik nahi izaten ez dutenek bezala.
Ikaraz egin
zuten korri bi neskatok, hirugarrenak “eta zer?” aurpegia melena artean jarri
eta, bere gorabide hasiberriko gaztetasun guztiak zut, desafioz bezala begira,
lasai arraio jarraitu zituen bere pausoak. Haren kideei deitzea pentsatu zuen
eta harako hari burukoek urdailera jotzen ziotenean ere berak gizon eta
laguntzaile jarraituko zuen abisua ematea pentsatu zuen. Baina hori noiz
gertatuko ote da? Eta, bera, non egongo ote da gertatzen denean, haize guztiak
otzandutakoan?
No hay comentarios:
Publicar un comentario