Xenpelarrenak, Txirritarenak, atso eta
neska zaharrei buruzkoak, ama saltzen duten sehaska kantatakoak, edo edozein
ezkontza hautsi eta desamodio, erlijiozkoa ez den kanta, literatura, bertso eta
tradizio oro, debekagarri izateko puntu puntuan dago, arrazoiz agian, baina
ezer gabe gelditzeko arriskuan. Gure alderdirik nagusienaren liderrak, bere
gobernuko Emakundek gomendio ia debekuzkoak eman aurrexeagotik, gauzak
“despacito, despacito... suavecito, suavecito” egiten zituztela zioen. Barkatu
egin beharko diogu inkongruentzia, baina ez euskaraz, Iparragirrerenak “poliki,
poliki / negar egingo luke nire amak baleki” dioela gogora ekarri gabe. Mendebaldeko
gizarte tolerante honetan ezer ere toleratu behar ez dugula jartzen ari gara.
Edozein ume mokok “kristoren ederra,
handia, polita...” esaten erakutsi dugu azken urteotan, baina Kristorekikoak ez
dira nonbait txantxetakoak, mairu herrietako kontuak dirudite. Gure polizia
autonomikoa jarri zaigu umoreari eta moralari tamaina erabakitzen, ez nola hala
gainera. Asmamen urriko umoreari jasangarritasun urriagoko aginte jarrerekin
erantzun zaio. Malo. Okerreko bidetik goaz.
Adi, baina! Kristautasunari,
apezpikuei, euskaldunei, eta jende eta gauza zintzo orori, jaungoikoei noski,
burla eta iseka egitea eragotzi eta zigortzen zaigun une berean, gure telebista
erromeriazaleak, behin eta berriro, ziento bat aldiz berriro, erakusten dizkigu
ondo jan, edan eta gobernatutako euskaldun musugorriak, eztarria eten
beharrean, graziak lepoko zapiei, “bota dezagun demokrazia zerri askara”
kantatzen. Ez dakienik edo ulertzen ez duenik balego ere, azpitiulu txukun eta garbiak ezarriz. Zer dios edo kristogatik
toleratu behar dugu halakorik?
No hay comentarios:
Publicar un comentario