Autonomia
abian jarri genuenetik euskaldunen kopurua hazten ari bada ere,
zenbaiti, herri txikietako erroldetan bistaratzen diren erdaldun
kopurutxoak direla eta, kontrakoa iruditzen zaio. Asko legoke hitz
egiteko eta behar litzateke hitz egin horretaz baina...
Etengabeko
leloa da erabilerak gutxira egiten duenarena. Nire inpresioa da,
negarrerako geureganatu dugun zaletasun tamalgarri horren eragina
gehiago dela benetako gertaera baino. Baina edozeinek esan dezakeenez
intuiziorik hoberena baino ikerketarik txarrena fidagarriagoa dela,
utz dezadan kontua ni ez naizela oso fio esanaz, besterik gabe.
Donostiako
Alde Zaharra da historikoki neurketetan lotsagarri azaldu ohi dena,
hor beti behera egiten du euskarak. Hala diote behintzat, eta iturri
ofizialek sinesterago jotzen dute ez sinestera baino. Ez dut ahaztuko
zinegotzi egin nintzenean, duela hogeita hiru urte, euskararen,
ustez, kontrako gorabeheren erru guztia egozten zidatela oraindik ere
beren burua euskalgintza izenaren aterpean babesten duten euskaltzale
pilo batek eta jende gehiagok. Neurtzaileek zioten autobidea zabaldu
zela eta nafar asko iristen ari zela Alde Zaharrera (sic) eta erdara
ugaritzen ari zela. Idazteko ausardia izan zuten. Ordutik hona
neurketetan euskarak behera egindakoak batuz gero, desagertua behar
luke guztiz, alde zaharrean eta inguruetan.
Novoneyra
galegoarena izango da agian. Bere poemak euskaratuta ikusi zituenean
bera eternoa zela erabaki zuen, zeren hainbeste galera eta galera
eragile pairatutako hizkuntza ez zela hilko zioen, parte zaharrekoa
bezala.
No hay comentarios:
Publicar un comentario