Zortzi urte
pasatxo joan dira gaztelerazko periodiko honetako txokote honetan idazten hasi
nintzenetik. Egiak sinestu baino geuk asmatutako egiantzeko gezurrak irentsi
nahiago duenari arraro egiten bazaio ere, bi hizkuntzetako edozeinetan idazteko
aukera eta askatasuna eman zidaten. Nola eskertu ez dakidan pribilegioa dudala
sentitzen dut. Gazteleraz gustura idazten dut eta jendeak erraz irakurtzen du.
Euskaraz, tentuz baina, oso gustura idatzi izan dut. Jendeari zailago egin izan
zaio euskaraz irakurtzea.
Ordutik hona
ziento erdi bat baino zutabe gehiago jarri ditut euskaraz orrialde honetan
irakurlearen begietan. Errezeloa izan dut gehiegikeriatxo bat ez ote nuen
egiten zutabea euskaraz argitara emanda. Gazteleraz behar zukeen espazioa ez
ote nintzen eskubiderik gabe lapurtzen ari, periodikoaren berezko irakurlea,
irakurmenez behitzat, erdalduna dela ziertotzat emanaz.
Jendeak
baina, txunditu adina hunkitu nau. Neurtu eta kontsolatu ahal izan ditut jende
zintzoek bi hizkuntzetako gaitasunari dien begirunea eta mira, enbidia sanoa.
Bihotzez eskertu izan izan dut zer begirunez ulertu didaten eta sentitu duten
nik, neure ustez, lapurtzen nien zati horrekiko kontsiderazioa. Nola eskertzen
zidaten gazteleraz idatzia eta nola sentitzen zuten euskaraz idazten nuen hura
ezin irakurriaren pena. Nola esaten zidaten nahiz eta kosta, nahiz eta ezin
izan, nahiz eta ohiturarik ez izan, euskarazkoa ere irakurtzen zidatela,
batzuetan, gainera, osorik.
Egindako min
txiki horien, ezarritako zailtasunen, ulertu gabeko ezinen barkazioa eskatzeko
eguna da, eskaini dizkidaten pazientzia eta begirunea luzez eskertzeko parada.
Azkenbigarrenez ere, euskaraz.
No hay comentarios:
Publicar un comentario